Cijfers

Evolutie aantal overlijdens in het Vlaams Gewest van 2001 tot 2016

De indirect gestandaardiseerde mortaliteitsratio (SMR) geeft de verhouding weer tussen het aantal sterfgevallen in een bepaalde regio en het aantal sterfgevallen dat we theoretisch zouden verwachten als in die regio dezelfde leeftijdsspecifieke sterfte zou voorkomen als in een referentieregio. Op deze pagina vindt u ook onze sterfte-atlas.

In de wintermaanden (december-maart) overlijden altijd meer mensen dan in de zomer. Dat is voornamelijk te wijten aan de koude en "griepgolven" (pneumonie en influenza).

Het sterfterisico is de kans dat iemand sterft op een bepaalde leeftijd. Het sterfterisico is vooral hoog in het eerste levensjaar en vanaf 50 jaar.

Zowel mannen als vrouwen overlijden vaak in het ziekenhuis. Omdat mannen vaker op jongere leeftijd overlijden, sterven zij vaker thuis dan vrouwen. Vrouwen sterven vaker in een woonzorgcentrum dan mannen.

Bijna 2 op de 3 overlijdens voor de leeftijd van 75 jaar zou theoretisch te vermijden zijn.

Een jongen die in 2010 geboren werd heeft een levensverwachting van 79,8 jaar. Meisjes hebben bij hun geboorte een levensverwachting van 84,0 jaar. Drie grote doodsoorzakengroepen zijn samen verantwoordelijk voor 3/4 van de verloren potentiële jaren. Veruit de meeste verloren levensjaren worden toegeschreven aan kankers (en andere nieuwvormingen). Daarna volgen uitwendige doodsoorzaken (suïcides en ongevallen) en hart- en vaatziekten.

Bij een overlijden vult de arts die het overlijden vaststelt de A, B en C-strook van het overlijdenscertificaat in. Een gemeenteambtenaar vult de D-strook in. De gemeente waar het overlijden heeft plaats gevonden, stuurt de B-, C- en D-stroken maandelijks op naar Zorg en Gezondheid, de A-strook blijft in de gemeente. Zorg en Gezondheid ontvangt zo de sterftecertificaten van alle Vlaamse (en Brusselse) gemeenten.

Wilt u zelf aan de slag met de sterftecijfers, dan vindt u hier de ruwe gegevens i.v.m. de onderliggende (oorspronkelijke) doodsoorzaken.

Aantal overlijdens door ziektes, aandoeningen en andere doodsoorzaken in het Vlaams Gewest in 2016

Het Vlaams Gewest bevindt zich in het gezelschap van Europese lidstaten met lagere sterftecijfers: voor vrouwen bevindt het zich bovenaan, voor mannen onder het EU-gemiddelde.

In 2016 stierven 1.057 Vlamingen door zelfdoding. 72% van hen waren mannen: 761 mannen tegenover 296 vrouwen. In vergelijking met het jaar ervoor, overleden in 2016 6 mensen meer door zelfdoding. In de periode 2000-2016 zijn er geen eenduidige trends te bemerken in de gestandaardiseerde suïcidecijfers.

Suïcide komt zowel bij vrouwen als bij mannen op relatief jonge leeftijd voor. De helft van de zelfdodingen gebeurt bij mannen jonger dan 50 en vrouwen jonger dan 54.

Het Vlaams Gewest bevindt zich in het gezelschap van Europese lidstaten met hogere sterftecijfers en dus boven het EU-gemiddelde. Voor vrouwen bevindt het zich bovenaan (samen met België) na Litouwen en Hongarije. Maar de laatste jaren stijgt het aantal niet-natuurlijke overlijdens waarbij de intentie niet kon bepaald worden (ongeval, doding of zelfdoding). Vaak kunnen de speurders wel uitsluiten dat er een derde persoon bij betrokken was, maar kunnen ze geen onderscheid maken tussen ongeval of zelfdoding. Dit verandert de rangorde in de Europese lidstaten.

In 2016 werden voor 43% van de suïcideoverlijdens nog andere aandoeningen ingevuld dan wat werd beschouwd als onderliggend. Deze tabellen zijn daarom enkel illustratief.

Sociale kenmerken zoals beroepsstatuut, burgerlijke staat en leefsituatie beïnvloeden het risico om te overlijden door zelfdoding.

Cijfers over kindersterfte en doodgeboorte zijn gebaseerd op de gegevens van de geboortecertificaten enerzijds en van de sterftecertificaten voor zuigelingen anderzijds.

Afhankelijk van wanneer de baby sterft, gebruiken we volgende begrippen:   Foeto-infantiele sterfte (FI): Foeto-infantiele sterfte betreft elk sterfgeval van een kind tijdens het eerste levensjaar, levend- of doodgeboren, en is dus in feite de som van mortinataliteit en infantiele sterfte. Doodgeboorte of mortinataliteit (DG): Mortinataliteit is de verhouding van het aantal doodgeboren kinderen ten opzichte van alle geboorten (zowel levend- als doodgeboorten). Volgens de WGO, moeten doodgeboren kinderen meegeteld worden wanneer ze minimum 500 g wogen bij geboorte of als het geboortegew

Zuigelingensterfte in het Vlaamse Gewest de laatste 15 jaar, met verschil tussen jongens en meisjes

Hoe meer dagen er na de geboorte verstrijken, hoe minder kindjes er overlijden. Deze cijfers tonen de sterfte tijdens de eerste dagen en weken.